طراحی سنتی ایرانی

[vc_row][vc_column][vc_column_text]طراحی ایرانی [طراحی سنتی] (به انگلیسی: Persian Design). اصطلاحی برای توصیف گونه‌ای بازنمایی تصویری یا نقش‌آفرینی در حوزهٔ فرهنگ ایرانی است که به سبب خصوصیات معنایی، صوری و فنی خود، از فرهنگ‌های دیگر متمایز می‌شود. طراحی، در مجموعهٔ کامل هنرهای ایران، از فرش ایرانی گرفته تا نقاشی، تذهیب، صنایع دستی (از جمله سفال‌گری، پارچه‌بافی، فلزکاری)، معماری، شهرسازی و حتی خط و خوشنویسی،[۱] نهفته و جزء لاینفک آنهاست. در واقع آثار هنری در این رشته‌ها به کمک طراحی شکل می‌گیرند و طراحی از دیرباز جنبهٔ ترسیم و سازماندهی اثر را بر عهده داشته‌است. همچنین «از اواخر سده شانزدهم/دهم ه نوعی طراحی مستقل توسط هنرمندانی چون محمدی و شیخ محمد رایج شد؛ و رضا عباسی آن را کمال بخشید.»[۲]

 [/vc_column_text][vc_separator][vc_cta h2=”شرکت در دوره طراحی سنتی ایرانی” txt_align=”right” add_button=”bottom” btn_title=”شرکت در دوره” btn_color=”danger” btn_size=”lg” btn_align=”center” btn_i_icon_fontawesome=”fa fa-address-card-o” btn_add_icon=”true” btn_link=”url:https%3A%2F%2Ftakookartstudio.com%2Fcourses%2Ftarahi-sonati%2F|||”][/vc_cta][/vc_column][/vc_row]