تاریخچه انگشتر

[vc_row][vc_column][vc_column_text]

💎🌹تاریخچه انگشتر

انگشتر  پیشینه ای نامعلوم دارد به طوریکه به طور قطع مشخص نیست از چه زمانی مورد استفاده قرار گرفته است. داستان انگشتر تا اندازه ای شبیه به خود انگشتر است؛ نه شروعی معین دارد و نه پایانی مشخص. هیچ کس نمی تواند به طور قطع بگوید که ، از چه زمانی مورد استفاده قرار گرفته است

براساس شواهد، انگشتر، از مصر باستان، در پی تکامل «مُهر» سرچشمه گرفته باشد؛ چون مُهرها نشانه قدرت بودند. افرادی که مُهرهای برجسته و انگشتر خاتم «مُهر» داشتند، به عنوان اشخاص قدرتمند و بانفوذ، مورد احترام مردم قرار می گرفتند. مقامات بالای حکومت نیز با اعطای انگشترشان به نماینده هایشان، برای اجرای فرامینشان، اختیار تام می دادند که در تورات نیز به نمونه ای از این عمل، اشاره شده است: «سپس فراهه، انگشترش را درآورد و به جوزف داد». به احتمال زیاد، تغییر و تحوّل انگشتر خاتم و تبدیل شدن آن به یکی از آلات زینتی نیز در مصر باستان رخ داده است. در مصر زنان ثروتمند انگشترهای طلا در دست می کردند و زنان از طبقه پایین تر انگشترهایی با قیمت نقره، برنز، شیشه ای یا سفال های رنگی در دست می کردند.

بیشترین دقت و ظریف کاری را یونانیان و رومیان باستان در ساخت انگشترهای زینتی در بین تمدن ها به خرج داده اند.

در روم باستان بین سال های 31 تا 449 قبل از میلاد شهروندان، فقط از انگشترهای آهنی استفاده می کردند.

برای برده ها استفاده از انگشتر ممنوع بود. با شروع دوره امپراتوری (حدود 31 قبل از میلاد)، تمامی این قوانین تغییر کردند یا کنار گذاشته شدند انگشترهای طلا رواج یافتند و قانون، اجازه استفاده از انگشترهای طلا را که در درجه اوّل، محدود به سفیران کبیر می شد، تغییر داده، به اعضای رسمی مجلس سنا، کنسول ها و افسران ارشد دولت نیز داده شد.

برای نظارت دقیق به استفاده از انگشتر، قوانین گوناگونی در روم باستان (بعد از سال 31 قبل از میلاد)، به تصویب رسید. پِلینی (pliny)، در کتاب «تاریخ طبیعی» می گوید: «انگشتر، اوّلین بار در اساطیر یونانی، وارد شده است. وقتی که «پرومتئوس (پرومیته)» جرئت پیدا می کند تا آتش را برای استفاده زمینی ها از آسمان بدزدد، به خاطر این خطای عمدی، «زئوس»، خدای خدایان، او را به مدّت سی هزار سال، به قلّه کوه «کاوکازوس (قفقاز)»، می بندد. در این مدّت، کرکسی از جگرش او را غذاa می داد. بعد از سال ها تلاش و کوشش، پرومتئوس، موفّق به کندن قسمتی از صخره ای که زنجیر به آن بسته شده بود می شود و خود را از اسارت نجات می دهد. سرانجام، زئوس نیز دلش نرم می شود و پرومتئوس را از زنجیرها رهایی می بخشد؛ ولی برای این که پرومتئوس دیگر بی حرمتی نکند، زئوس به او دستور می دهد که حلقه ای از زنجیر خود را در انگشتش فرو کند».با این که داستان پلینی، افسانه به نظر می رسد، ولی با وجود این، در آداب و رسوم، جایگاه ویژه ای پیدا کرده است. جیمز مک کارگی می نویسد: «وقتی که یک برده رومی، آزاد می شد، همراه آزادی اش یک کلاه، یک جلیقه و یک انگشتر آهنی هدیه می گرفت. برده ها که با زنجیرهای قفقازی بسته می شدند، وقتی آزاد می شدند، مجبور بودند که به عنوان نشانه پرومتئوس، حلقه ای از آن زنجیر را در دست خود، حفظ کنند. برده ها هرگز مجاز به استفاده از انگشتر طلا نبودند.»

رومی ها،برای تعیین طبقه اجتماعی تنها از انگشتر استفاده نمی کردند بلکه از آن برای ازدواج نیز استفاده می کردند. طی مراسم نامزدی، داماد، یک انگشتر ساده آهنی به نشانه تعهّد و توانایی مالی برای حمایت از عروس، به خانواده عروس می داد. مراسم نامزدی که به طور ساده ای برگزار می شد، بسیار مهم تر از مراسم ازدواج قلمداد می شد و ارزش والایی داشت. ایین مسیحیت نیز بعدها این سنّت را به عنوان بخشی از مراسم ازدواج پذیرفت.

در تاریخ، داستان های زیادی نیز از نیروی سحرآمیز انگشتر، نقل شده است. حضرت سلیمان، انگشتری داشت که او را هر روز ظهر به جایی در آسمان می برد که می توانست اسرار زمین را بشنود. همچنین در داستانی دیگر چنین آمده است که حضرت سلیمان، روی انگشترش، نگینی داشت که تصویر هر کسی و هر جایی را که می خواست ببیند، مثل ایینه، به او نشان می داد و از آن در قضاوت هایش بین مردم استفاده می کرد. در داستان دیگری نیز آمده است که بعدها این انگشتر، به دست ساحران یهودی می افتد که به وسیله آن، شیطان را از بینی بیمارها بیرون می کشیدند.

[/vc_column_text][vc_separator][vc_cta h2=”شرکت در دوره گوهرشناسی” txt_align=”right” add_button=”bottom” btn_title=”شرکت در دوره” btn_color=”danger” btn_size=”lg” btn_align=”center” btn_i_icon_fontawesome=”fa fa-address-card-o” btn_add_icon=”true” btn_link=”url:https%3A%2F%2Ftakookartstudio.com%2Fcourses%2Fgohar%2F|||”][/vc_cta][/vc_column][/vc_row]